La clase alta del Imperio Bizantino utilizaba la túnica como prenda básica de vestir, pero el aporte más notable en este período fue respecto a la introducción de los flecos, los adornos orientales y los bordados. A unidade das igrexas foi considerada, e ocasionalmente levada a cabo por decreto legal, pero os cidadáns ortodoxos non aceptarían o catolicismo romano. Os pobos xermánicos, xa asentados no desaparecido Imperio de Occidente, están demasiado ocupados consolidando as súas respectivas monarquías como para interesárense por Bizancio. O século VI supuxo un importante retroceso da urbanización debido tanto ás guerras como a unha sucesión de epidemias e catástrofes naturais. Cara ao século IX, con todo, trala perda das provincias de Siria, Exipto e Palestina e a crise de poboación do século VI, habitarían o Imperio ao redor de 13 millóns de persoas nun territorio de 745.000 km². Estímase que no momento da súa conquista polos turcos a poboación da capital estaba en torno aos 50.000 habitantes, e a da segunda cidade do Imperio, Tesalónica, arredor dos 30.000. A súa tradición historiográfica foi unha fonte de información sobre os logros do mundo clásico. Ilustración de las fuerzas otomanas ingresando a Constantinopla en mayo de 1453. Al mismo se accedía directamente desde el Gran Palacio, a través de un pasillo que sólo el emperador y otros miembros de la familia imperial podían utilizar. Con todo, apenas uns anos despois, entre 633 e 645, a fulgurante expansión do Islam arrebata para sempre ao Imperio, exhausto pola guerra contra Persia, as provincias de Siria, Palestina e Exipto. Para a maioría dos autores, é a partir deste momento cando comeza propiamente a historia do Imperio Bizantino. Nos relevos, como nas pinturas e mosaicos preséntanse as figuras mirando de fronte. Los artesanos bizantinos se organizaban en gremios. Allí, Ana escribió en griego los quince tomos de “La Alexiada” historia referida al reinado de su padre Alejo I Comneno desde 1069 hasta su muerte. Un importante elemento na economía do Imperio foi a súa moeda, o soldo bizantino, de estendido prestixio no comercio mundial da época. Non hai un consenso xeral en canto á data de inicio do Imperio Bizantino. A Igrexa e a educación utilizaban tamén o grego. O cristianismo primitivo tivo un desenvolvemento moito máis rápido en Oriente que en Occidente. A expresión "Imperio Bizantino" (de Bizancio, antigo nome de Constantinopla) é unha creación do historiador alemán Hieronymus Wolf, quen en 1557 -un século despois da caída de Constantinopla- a utilizou na súa obra Corpus Historiae Byzantinae para designar este período da historia en contraposición coas culturas grega e romana da Antigüidade clásica. Vestimenta El Imperio Bizantino 1. A época de Xustiniano non só destaca polos seus éxitos militares. As cidades-estado e repúblicas italianas como Venecia e Xénova, ás cales Aleixo concedera dereitos comerciais en Constantinopla, convertéronse nos obxectivos de sentimentos antioccidentais debido ao resentimento existente cara aos francos ou latinos. O cisma contribuíu, con todo, á transformación da igrexa ortodoxa nunha igrexa nacional. El revestimiento del pie pasa de ser un elemento funcional a uno de carácter estético, esta moda se impuso por toda Europa en las clases aristocráticas. O Imperio Bizantino (chamado tamén, Imperio Romano de Oriente) foi un imperio cristián medieval de cultura grega cuxa capital estaba en Constantinopla ou Bizancio (actual Istambul).Abarcaba todo o Mediterráneo oriental, pero co tempo foi sufrindo importantes reducións territoriais.. La carga más pesada era el mantenimiento del ejército. Pero Constantinopla non era a única gran cidade do Imperio. Existían grandes diferenzas entre a linguaxe literaria, deliberadamente arcaica, e a linguaxe falada, a koiné popular, moi de cando en cando utilizada na literatura. Durante estes anos, a crise en que se ve sumido o califato abbásida, principal inimigo do imperio en oriente, debilita considerabelmente a ofensiva islámica. É significativo que xa en época de Heraclio o título de Augustus, en latín, sexa substituído polo de basileus, en grego. El imperio contaba con otros grandes centros urbanos, como Éfeso, Esmirna, Pérgamo, Trebisonda, Edesa, Nicea, Tesalónica, Tebas y Atenas. La sociedad del imperio estaba organizada en estratos sociales fuertemente localizados. Máis aínda, un século despois, Manuel I Comneno sufriría outra humillante derrota fronte aos selxúcidas en Myriokephalon en 1176. Pirámide de la Organización social del Imperio Bizantino. "Imperio Bizantino" é unha expresión moderna que resultaría estraña aos seus contemporáneos. Coa inesperada derrota na batalla de Manzikert (1071) do emperador Romano IV Dióxenes a mans de Alp Arslan, sultán dos turcos selxúcidas, terminou a hexemonía bizantina en Asia Menor. Helenismo porque continúa a tradición da Grecia clásica pese aos intentos romanizadores de Xustiniano e o seu sobriño Xustino II, que só alcanzaron ao dereito. CAlAhORRA 2. Los demógrafos calculan que, hacia finales del siglo IV, la población total del Imperio Romano de Oriente alcanzaba los 25 millones de habitantes, repartidos en un área de unos 1.600.000 km². Pirámide de la Organización social del Imperio Bizantino. Existían tres rutas principais que enlazaban o Mediterráneo co Extremo Oriente: O comercio bizantino entrou en decadencia durante os séculos XI e XII, por mor das ruinosas concesións que se fixeron a Venecia, e, en menor medida, a Xénova e a Pisa. No século IX destaca a figura do patriarca Focio, que por primeira vez rexeitou o primado de Roma, abrindo unha historia de desencontros que culminaría en 1054, co chamado Cisma de Oriente e Occidente. El crecimiento de Constantinopla fue espectacular en los siglos IV y V. En el siglo V, convertida en sede de la Iglesia Católica y del Papado, Roma contaba con sólo unos 100.000 habitantes. Mostra unha marcada predilección polo ladrillo como material de construción (aínda que disimulado por laxas de pedra no exterior e por suntuosos mosaicos no interior). En moitos casos, a sucesión foi de tío a sobriño (Xustiniano, por exemplo, sucedeu ao seu tío Xustino I e foi sucedido polo seu sobriño Xustino II. Un dos trazos máis característicos da civilización bizantina é a importancia da relixión e do estamento eclesiástico na súa ideoloxía oficial. Era especialmente importante a posición da capital, que controlaba o paso de Europa a Asia, e ao dominar o Estreito do Bósforo, os intercambios entre o Mediterráneo (desde onde se accedía a Europa occidental) e o Mar Negro (que enlazaba co Norte de Europa e Rusia). Anteriormente dominaba o estilo romano tardío, aínda na mesma Constantinopla segundo o evidencian diversas estatuas erixidas por toda a cidade. Do século VII destaca un historiador, Simocata, que non chega á importancia de Procopio; neste século destaca o poeta Romano o Mélodo, autor de himnos relixiosos. La sociedad del Imperio bizantino (siglos IV-XV) estaba dominada por la familia imperial y la aristocracia masculina, pero había oportunidades para el avance social gracias a las guerras, los movimientos de población, los dones imperiales de tierras y títulos, y los matrimonios mixtos. O cristianismo entra no xénero tradicional pagán coa obra do monxe Teodoro Estudita e da monxa poetisa Casia. El vestuario en el Imperio Bizantino era un símbolo de poder adquisitivo y de posición social: la nobleza usaba vestidos recargados con adornos hechos en oro y telas de excelente calidad y los campesinos llevaban solo prendas de paño y lana. A Igrexa Ortodoxa sufriu outra crise importante co movemento iconoclasta, primeiro entre os anos 730 e 787, e logo entre 815 e 843. Para máis información, véxase Caída de Constantinopla. O hesicasmo defendía o recollemento interior, o silencio e a contemplación como medios de achegamento a Deus, e difundiuse sobre todo polas comunidades monásticas. A primeira época iconoclasta prolongouse desde 726, ano en que León III (717-741) suprimiu o culto ás imaxes, ata 783, cando foi restabelecido polo Segundo Concilio de Nicea. A historia tivo representantes eminentes, como Procopio de Cesarea, secretario que foi do famoso xeneral Belisario durante o reinado de Xustiniano e á vez panexirista do emperador nos seis libros das súas Historias e o seu detractor na chamada Historia secreta. A invasión do Islam e a perda das provincias orientais propiciaron unha maior helenización do Imperio. También se observa la integración del manto semicircular sujeto en el hombro como indumentaria. Desde entón o territorio do imperio - e, polo tanto, a súa poboación - foi decrecendo rapidamente ata a caída de Constantinopla en 1453. Los bizantinos se identificaban a sí mismos como romanos, y alargaron el uso del término cuando se transformó en sinónimo de helenos. Unha das debilidades do exército bizantino, que foi acentuándose co tempo, foi a necesidade de empregar tropas mercenarias, de fidelidade dubidosa. Cada gremio se dedicaba a la fabricación de un producto concreto y dependía de la administración imperial. O emperador e o Patriarca tiñan unha relación de mutua interdependencia: aínda que o emperador designaba ao Patriarca, era este o que sancionaba o seu acceso ao poder mediante a cerimonia de coroación. CAlAhORRACOlEgIO sANTA TEREsA. Son particularmente destacábeis os retablos de temática relixiosa coñecidos como iconas. economia sociedad arte y cultura alvaro blasco fernandez 2º eso Por otra parte, las mujeres de la nobleza bizantina eran vanidosas y presumidas, se sometían a verdaderos tratamientos de belleza, utilizaban cosméticos producidos con grasas de animales mezclados con mirra. A palabra "bizantino" adquiriu despois un sentido pexorativo, como sinónimo de "decadente", debido á obra de historiadores como Edward Gibbon, William Lecky ou o propio Arnold J. Toynbee, quen, comparando a civilización bizantina coa Antigüidade clásica, viron a historia do Imperio Bizantino como un prolongado período de decadencia. Bizancio desempeñou un papel inestimábel para a conservación dos textos clásicos, tanto no mundo islámico como na Europa occidental, onde sería clave para o Renacemento. A figura do emperador estaba especialmente relacionada coa Igrexa, que se converteu nun factor estabilizador, e especialmente co Patriarca de Constantinopla. O exército bizantino foi durante séculos o máis poderoso de Europa. clases priviligiadas Pertenecían el clero, los funcionarios del estado, los ricos, los comerciantes y los campesinos libres. imperio bizantino. Enfrontáronse dous grupos relixiosos: os iconoclastas, partidarios da prohibición do culto ás imaxes ou iconas, e os iconódulos, que defendían esta práctica. IMPERIO BIZANTINO HISTORIA 2. Las mayores concentraciones de población del Imperio Bizantino estuvieron siempre en las regiones asiáticas, especialmente en el litoral egeo de Asia Menor. J. C. Russell[1] estima que a finais do século IV a poboación total do Imperio Romano de Oriente era duns 25 millóns, repartidos nun área de aproximadamente 1 600 000 km². Esta situación foi aproveitada por outros inimigos de Bizancio, como os ávaros e eslavos, que puxeron sitio a Constantinopla en 626. O Imperio apelou a Occidente en busca de axuda, pero os diferentes Estados poñían como condición a reunificación da igrexa católica e a ortodoxa. Se ben o emperador elixía ao seu sucesor, foron moitos os que chegaron ao poder ao ser proclamados emperadores polo exército (como Heraclio ou Aleixo I Comneno), ou grazas ás intrigas cortesás, ás veces aderezadas con numerosos crimes. O esplendor da época de Xustiniano atopa o seu mellor exemplo nunha das obras arquitectónicas máis afamadas da historia da Arte, a igrexa de Santa Sofía, construída durante o seu reinado polos arquitectos Antemio de Tralles e Isidoro de Mileto. Federico I Barbarroxa (emperador do Sacro Imperio Romano) intentou conquistar sen éxito o Imperio durante a Terceira Cruzada, pero foi a cuarta a que tivo o efecto máis devastador sobre o Imperio Bizantino en séculos. O sucesor non era necesariamente fillo do emperador. En el 457 León I estableció que debe ser coronado por el patriarca de Constantinopla, aumenta… Creó planes de rescate para jóvenes que habían sido prostitutas, rehabilitándolas para otros oficios y mejoró el sistema de atención a la salud femenina. Historia do Imperio Bizantino de A. Constantinopla no era la única gran ciudad del Imperio Bizantino, La sucesión de guerras acarreó desastres sanitarios que afectaron la, Mapa de Europa: Regímenes políticos en 1930, Ley Estatutaria 1581 de 2012. Administracin Imperial Slida Y eficaz. Su construcción era parte de un proceso de cierta modernización, en la que además se levantaron nuevas murallas. A Caída de Constantinopla finalmente produciuse logo dun sitio de dous meses levado a cabo por Mehmet II o 29 de maio de 1453. Protección de datos personales, Guía: La Revolución Industrial "fases y consecuencias", Guía: Colombia en la segunda mitad del siglo XIX, Guía: La Revolución Industrial "Primera fase", Guía: Las siete maravillas del mundo antiguo, Eliminatorias Sudamericanas Copa Mundial de la FIFA Qatar 2022: Calendario y resultados, Imperio Bizantino: Emperatrices y emperadores, Vikingos: Ubicación geográfica y expansión, Imperio Carolingio: Consolidación del cristianismo, Imperio Carolingio: Del arte románico al arte gótico, Imperio Carolingio: Organización política, económica y social. La vida urbana y la rural se combinaban satisfactoriamente y animaban un intercambio comercial de producción y consumo que sólo alteraban las guerras y sus secuelas de destrucción, hambruna y peste. El papel de la mujer en el Imperio bizantino Se estima que su población sería de 300.000 habitantes durante el renacimiento macedónico, y de no menos de 500.000 bajo la dinastía de los Comneno. O poder bizantino pasou a estar permanentemente debilitado. Durante a época dos Paleólogos a literatura entra en decadencia pero despois xorde con forza a filoloxía. Muchos campesinos se resistían a ser reclutados o directamente se sumaban a las tropas invasoras. En Occidente, a invasión dos longobardos fixo moito máis precario o dominio bizantino sobre Italia. Xurxo de Pisidia compuxo poesía e epigramas. Cada emperador tiña a potestade de elixir ao seu sucesor, ao que asociaba ás tarefas de goberno conferíndolle o título de césar. O conquistador otomán, Mehmet II, e os seus sucesores consideráronse a si mesmos herdeiros lexítimos dos emperadores bizantinos ata o derrubamento do Imperio Otomán, a principios do século XX. Abarcaba todo o Mediterráneo oriental, pero co tempo foi sufrindo importantes reducións territoriais. Recordamos…ETAPAS DE LA HISTORIARecordamos…ETAPAS DE LA HISTORIA 476 •1453 •1492 Caída del Imperio Romano de Oriente (Bizantino) 1789 O latín, con todo, continuou aparecendo en inscricións e en moedas ata o século XI. A principal industria era a téxtil, baseada en talleres de seda estatais, que empregaban a grandes cantidades de operarios. Recursos imperio bizantino 1. O estilo bizantino en escultura debe considerarse como unha derivación do romano, baixo a influencia asiática. Caracterízanlle, en xeral, certo amaneiramento, uniformidade e rixidez ou falta de naturalidade nas figuras xunto coa gravidade a cal adoita consistir en esmaltes, en imitacións de pedras e sartas de perlas, en trazos xeométricos e en follaxe estilizado ou desprovisto de naturalidade. Escríbense novelas en Grecia e proliferan os bestiarios e lapidarios, e crónicas como a sonada Crónica de Morea, que mandou traducir ao aragonés o gran mestre da Orde de San Xoán de Xerusalén Xoán Fernández de Heredia. Estas doutrinas enxalzaban o sixilo, a sorpresa e o liderado dos comandantes. Al promediar el siglo XIII, el Imperio Bizantino sufrió drásticas mermas territoriales. TEMA 3TEMA 3 IMPERIO BIZANTINOIMPERIO BIZANTINO CIENCIAs sOCIAlEs 2º EsOCIENCIAs sOCIAlEs 2º EsO COlEgIO sANTA TEREsA. Os seus sucesores apoiaron a idea que Moscova era a herdeira lexítima de Roma e Constantinopla, a Terceira Roma - unha idea mantida polo Imperio Ruso ata o seu propio fin a principios do século XX. Foi especialmente fecunda en escritos teolóxicos, cristolóxicos e haxiográficos. En el siglo VI se produjo un importante retroceso en la urbanización. O seu sucesor, Teodosio II (408-450) reforzou as murallas de Constantinopla, facendo dela unha cidade inexpugnábel (de feito, non sería conquistada por tropas estranxeiras ata 1204), e logrou evitar a invasión dos hunos mediante o pago de tributos ata que se disgregaron e deixaron de representar un perigo trala morte de Atila, en 453. Neste período iníciase tamén a estreita asociación entre a Igrexa e o Imperio: León I (457-474) foi o primeiro emperador coroado polo patriarca de Constantinopla. É un período de crise, do cal, malia as tremendas dificultades externas (a fustrigación do Islam e os continuos ataques de búlgaros e eslavos) e internas (as loitas iconoclastas), o Imperio saíu transformado e reforzado. Estímase que a súa poboación sería de 300.000 habitantes durante o renacemento macedónico, e de non menos de 500.000 baixo a dinastía Comnena. Non hai un consenso xeral en canto á data de inicio do Imperio Bizantino. Fuente: Grandes Civilizaciones de la Historia. Para máis información, véxase Arte bizantina. Os casteláns, posteriormente, patrocinarían a Colón e aos conquistadores, que supoñerían a creación dun imperio colonial que transformaría a España na primeira potencia mundial. Focio esforzouse tamén en equiparar o poder do patriarca ao do emperador, postulando unha especie de diarquía ou goberno compartido. A nova administración tivo o seu centro na cidade, gozaba dunha envexábel situación estratéxica e estaba situada no nó das máis importantes rutas comerciais do Mediterráneo oriental. La Evolucin del Imperio Bizantino 2. A desaparición do Imperio Romano de Oriente produciuse coa caída de Constantinopla en poder dos turcos otománs en 1453. Tamén foi responsábel da evanxelización dos pobos eslavos, grazas a misioneiros tan sonados como Cirilo e Metodio que evanxelizaron os pobos eslavos e desenvolveron un sistema de escritura que aínda hoxe en día se segue utilizando en moitos países, o alfabeto cirílico. Constantinopla foi nun principio desestimada en pos da súa conquista debido ás súas poderosas defensas, pero coa chegada dos canóns, as murallas - que fora impenetrábeis excepto para a Cuarta Cruzada durante máis de 1.000 anos - xa non ofrecían a protección adecuada fronte aos turcos otománs. Hacia el siglo IX, sin embargo, tras la pérdida de las provincias de Siria, Egipto y Palestina y la crisis de población del siglo VI, albergaba alrededor de 13 millones de personas, esta vez en un territorio de 745.000 km². (Grego: Rei de reis que reina sobre os reinantes). Agricultura. Entre os anos 726 e 843, o Imperio Bizantino foi esgazado polas loitas internas entre os iconoclastas, partidarios da prohibición das imaxes relixiosas, e os iconódulos, contrarios á devandita prohibición. IMPERIO BIZANTINO NDICE. Entre o século VIII e o XI se compila a xa mencionada epopea nacional Dígenís Akritas, composta nunha lingua semiculta; tamén se fan poemas sobre as fazañas de Alexandre Magno e compóñense enciclopedias como a Suda, de non sempre esquisita veracidade. También autorizó el matrimonio entre miembros de distintas clases sociales, razas o religiones y permitió que la mujer se pudiera divorciar libremente. Na última etapa do Imperio, por exemplo, cando os emperadores, para obter a axuda de Occidente fronte aos turcos, intentaron restaurar a unidade relixiosa da súa igrexa coa de Roma, atopáronse coa tenaz resistencia dos patriarcas. El clero, se volvió muy poderoso gracias a las constantes donaciones que recibía. Ana Comneno (1083-1153) fue una princesa bizantina, hija primogénita del emperador Alejo I Comneno, y es considerada la primera mujer historiadora. Siendo prostituta conoció al Emperador Justiniano y aunque existía una ley que prohibía a la nobleza casarse con mujeres de orígenes dudosos, Teodora una mujer bella e inteligente consiguió casarse con el emperador. Desde el siglo VII, con la ascensión del Islam, el imperio perdió gran parte de sus territorios viéndose reducido a Anatolia y los Balcanes. Pero Constantinopla no era la única gran ciudad del imperio. Un dos feitos máis decisivos, e de efectos máis duradeiros, desta época foi a incorporación dos pobos eslavos á órbita cultural e relixiosa de Bizancio. Las proyecciones demográficas establecen una población de no más de 4.000.000 de personas. O Imperio comezou a producir a súa propia seda - principalmente en Siria -, e a súa fabricación foi un segredo celosamente gardado e descoñecido no resto de Europa ata polo menos o século XII. Desde o punto de vista comercial, Bizancio era o punto de partida da Ruta da Seda, o eixe económico que unía Europa con Oriente, importando materias de luxo como seda e especias. Con todo, a desaparición do estado bizantino non acabou cos sentimentos nacionalistas do pobo, xa que os actuais habitantes de Grecia considéranse herdeiros da tradición bizantina. En los últimos tiempos del imperio, las ciudades sufrieron un declive. El Imperio Bizantino surge tras la división del Imperio Romano entre Oriente y Occidente en el año 395 a la muerte del emperador Teodosio, entre sus hijos Arcadio y Honorio. 2013-nov-12 - Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube. Ao longo do século IX, os musulmáns arrebataron definitivamente Sicilia ao imperio. Nas orixes do Imperio Bizantino existiu unha situación de diglosia entre o latín e o grego. O Cisma de Focio foi, con todo, breve, e cara a 877 as relacións entre Oriente e Occidente volveron á normalidade. Os pagos de tributos mantiveron moito tempo afastados aos inimigos do Imperio, e o seu servizo de espionaxe logrou salvar situacións que parecían desesperadas. A súa influencia serviu de factor estabilizador en Europa, servindo de barreira contra a presión das conquistas dos exércitos musulmáns e actuando como enlace cara ao pasado clásico e a súa antiga lexitimidade. O seu neto Iván IV o Terríbel converteuse no primeiro tsar de Rusia (o título de tsar provén do latín caesar, "césar"). Para máis información, ver Exército bizantino e, en Títulos e cargos do Imperio Bizantino, o apartado sobre títulos militares. O primeiro era a lingua da administración estatal, en tanto que o grego era a lingua falada e o principal vehículo de expresión literaria. Este renacemento pasará a Europa coa dispersión dos eruditos bizantinos pola Península Itálica trala conquista de Constantinopla polos otománs. Este es un sistema de elección por filiación siendo el Emperador ratificado por el ejército y el Senado. Mehmet II tamén conquistou Mistra en 1460 e Trebisonda en 1461. El hipódromo Gobierno 2. Os árabes continuaron presionando, chegando ata a ameazar a capital, pero a superioridade naval bizantina, reforzada pola súa magníficas fortificacións navais e o seu monopolio do "lume grego" (un produto químico capaz de arder baixo a auga) salvou a Bizancio.