O hesicasmo defendía o recollemento interior, o silencio e a contemplación como medios de achegamento a Deus, e difundiuse sobre todo polas comunidades monásticas. La agricultura y el comercio eran las actividades principales y, en el ámbito artesanal, la producción textil. Editorial Sol 90, Barcelona, 2008. (Grego: Rei de reis que reina sobre os reinantes). A crise máis duradeira, con todo, foi a causada pola herexía monofisita que afirmaba que Cristo só tiña unha natureza, a divina. Durante estes anos, a crise en que se ve sumido o califato abbásida, principal inimigo do imperio en oriente, debilita considerabelmente a ofensiva islámica. Os árabes continuaron presionando, chegando ata a ameazar a capital, pero a superioridade naval bizantina, reforzada pola súa magníficas fortificacións navais e o seu monopolio do "lume grego" (un produto químico capaz de arder baixo a auga) salvou a Bizancio. A partir do século VII o Imperio foi organizado en themata, circunscricións tanto administrativas como militares dirixidas por un strategos, cuxa existencia mellorou substancialmente a capacidade defensiva de Bizancio fronte aos seus numerosos inimigos exteriores. En el caso de los m… Estes crimes atroces foron sumamente frecuentes na historia do Imperio Bizantino, especialmente nas épocas de inestabilidade política. Ata tal punto foi así, que se cre que o rexurdir cultural, económico e científico do século XV non fose posíbel sen a bases establecidas na Grecia bizantina. A palabra "bizantino" adquiriu despois un sentido pexorativo, como sinónimo de "decadente", debido á obra de historiadores como Edward Gibbon, William Lecky ou o propio Arnold J. Toynbee, quen, comparando a civilización bizantina coa Antigüidade clásica, viron a historia do Imperio Bizantino como un prolongado período de decadencia. Igrexa e Estado, emperador e patriarca, identificáronse progresivamente, ata o punto de que o apego á verdadeira fe (a "ortodoxia") foi un importante factor de cohesión política e social no Imperio Bizantino, o que non impediu que xurdisen numerosas correntes heréticas. Para a maioría dos autores, é a partir deste momento cando comeza propiamente a historia do Imperio Bizantino. O inquedo e inconformista poeta Teodoro Pródromo escribe catro poemas satíricos na lingua popular e escribe a súa Catomiomaquia, ou Loita dos Gatos contra os Ratos a modo de parodia. Las mayores concentraciones de población estuvieron en la parte asiática, sobre todo en el litoral egeo de Asia Menor. Los campesinos hacían su aporte social con la agricultura y la ganadería. Las proyecciones demográficas establecen una población de no más de 4.000.000 de personas. Ademais, pobos eslavos foron instalándose nos Balcáns, chegando ata o Peloponeso. Pero no se conformó con ser su bella esposa, consiguió que el Emperador creara numerosas leyes que defendían la igualdad de la mujer. Nos relevos, como nas pinturas e mosaicos preséntanse as figuras mirando de fronte. Creta xa fora conquistada polos árabes no ano 824. A arte da estratexia alcanzou un grande auxe en época bizantina, e ata varios emperadores, como é o caso de Mauricio escribiron tratados sobre a arte militar. As iconas foron prohibidas por León III comezando así as máis agres disputas. A segunda tivo lugar entre 813 e 843. O Imperio apelou a Occidente en busca de axuda, pero os diferentes Estados poñían como condición a reunificación da igrexa católica e a ortodoxa. De todos eles, o principal foi o Patriarcado de Constantinopla, cuxa sé estaba na capital do Imperio. El revestimiento del pie pasa de ser un elemento funcional a uno de carácter estético, esta moda se impuso por toda Europa en las clases aristocráticas. En canto ás cidades, o crecemento de Constantinopla foi espectacular nos século IV e V. Mentres que a capital de Occidente, Roma, declinara considerabelmente desde os tempos de Augusto, en que chegou a ter preto do millón de habitantes, ata o século V, con só uns 100.000, Constantinopla, que no momento do seu fundación contaba escasamente con 30.000 habitantes, chegou en época de Xustiniano aos 400.000. Muchos campesinos se resistían a ser reclutados o directamente se sumaban a las tropas invasoras. Entre os corpos mercenarios máis coñecidos está a famosa garda varega. Á morte deste monarca, en 927, o seu reino comprendía boa parte de Macedonia e de Tracia, xunto con Serbia e Albania. LA ORGANIZACIÓN DEL IMPERIO BIZANTINO 3.1 POLÍTICA El poder de todo el imperio estaba en manos del Emperador, que desde el siglo VII lo conoceremos como basileus, que significa rey en griego. Dirigía la Administración 3. Cristianismo porque esa foi desde Constantino a relixión do Imperio, malia a oposición intelectual ata ben entrado o século VI; influxo oriental pola estreita relación con pobos asiáticos e africanos. Se calcula que el hipódromo de Constantinopla medía cerca de 450 metros de largo y unos 130 de ancho, con una capacidad para 100.000 espectadores. En el 457 León I estableció que debe ser coronado por el patriarca de Constantinopla, aumenta… (Os otománs - núcleo orixinario do futuro Imperio Otomán - procedían dun dos sultanatos escindidos do Estado selxúcida baixo o mando dun líder chamado Osman I Gazi, que daría o nome á dinastía otomá ou osmanlí). Durante o reinado de Xustiniano (527-565), o Imperio chegou ao apoxeo do seu poder. Este renacemento pasará a Europa coa dispersión dos eruditos bizantinos pola Península Itálica trala conquista de Constantinopla polos otománs. O século VII comeza coa crise provocada pola espectacular ofensiva do monarca sasánida Cosroes II, que coas súas conquistas en Exipto, Siria e Asia Menor, chegou a ameazar a existencia mesma do Imperio. Mostra unha marcada predilección polo ladrillo como material de construción (aínda que disimulado por laxas de pedra no exterior e por suntuosos mosaicos no interior). Nalgún momento da historia de Bizancio (concretamente, durante o reinado de Romano Lecapeno) chegou a ver ata cinco césares simultáneos. Do século VII destaca un historiador, Simocata, que non chega á importancia de Procopio; neste século destaca o poeta Romano o Mélodo, autor de himnos relixiosos. Con todo, ningún destes intentos chegou a prosperar.
Un importante elemento na economía do Imperio foi a súa moeda, o soldo bizantino, de estendido prestixio no comercio mundial da época. O Cisma de Focio foi, con todo, breve, e cara a 877 as relacións entre Oriente e Occidente volveron á normalidade. Durante esta época foron evanxelizados os búlgaros. Isto non se resolveu ata que a emperatriz Irene convocou o Segundo Concilio de Nicea en 787 que reafirmou as iconas. En galego utilízase a expresión «discusión bizantina» para referir a unha disputa sobre cuestións carentes de verdadeira importancia, seguramente baseada nas interminábeis controversias teolóxicas sostidas polos intelectuais bizantinos. Desde o punto de vista comercial, Bizancio era o punto de partida da Ruta da Seda, o eixe económico que unía Europa con Oriente, importando materias de luxo como seda e especias. En tanto que o Imperio de Occidente se afundiu de forma definitiva, os sucesores de Teodosio foron capaces de conxurar as sucesivas invasións de pobos bárbaros que ameazaron o Imperio de Oriente. A súa tradición historiográfica foi unha fonte de información sobre os logros do mundo clásico. A historia tivo representantes eminentes, como Procopio de Cesarea, secretario que foi do famoso xeneral Belisario durante o reinado de Xustiniano e á vez panexirista do emperador nos seis libros das súas Historias e o seu detractor na chamada Historia secreta. Se estima que, en el momento de su conquista por los turcos, Constantinopla contaba con unos 50.000 habitantes, y Tesalónica, no superaba los 30.000. Xa en 325, o Concilio de Nicea condenara o arianismo que negaba a divindade de Cristo. Eran libre, pero pagaban sus impuestos y eran gobernados por el emperador clases altas Este grupo estaba formado por los artesanos con mayor poder Cara ao século IX, con todo, trala perda das provincias de Siria, Exipto e Palestina e a crise de poboación do século VI, habitarían o Imperio ao redor de 13 millóns de persoas nun territorio de 745.000 km². Non hai un consenso xeral en canto á data de inicio do Imperio Bizantino. Su construcción era parte de un proceso de cierta modernización, en la que además se levantaron nuevas murallas. La vida urbana y la rural se combinaban satisfactoriamente y animaban un intercambio comercial de producción y consumo que sólo alteraban las guerras y sus secuelas de destrucción, hambruna y peste. Á morte do emperador Teodosio, en 395, o Imperio dividiuse definitivamente: Honorio, o seu fillo maior, herdou a metade occidental, con capital en Roma, mentres que ao seu outro fillo, Arcadio, lle correspondeu a oriental, con capital en Constantinopla. Para levar a cabo a súa tarefa crearon, partindo do dialecto eslavo falado en Tesalónica, unha lingua literaria, o antigo eslavo eclesiástico ou litúrxico, así como un novo alfabeto para poñela por escrito, o alfabeto glagolítico (logo substituído polo alfabeto cirílico). Un dos feitos máis decisivos, e de efectos máis duradeiros, desta época foi a incorporación dos pobos eslavos á órbita cultural e relixiosa de Bizancio. El palco del emperador, conocido como Kathisma, estaba situado en el extremo este de la pista. Tralo período de esplendor que supuxo o renacemento macedónico, na segunda metade do século XI comezou un período de crise, marcado pola crecente feudalización do Imperio e a súa debilidade ante a aparición de dous poderosos novos inimigos: os turcos selxúcidas e os reinos cristiáns de Europa occidental. Este período é coñecido polos historiadores como "renacemento macedónico". Desde el siglo VII, con la ascensión del Islam, el imperio perdió gran parte de sus territorios viéndose reducido a Anatolia y los Balcanes. Para rematar é notábel a súa influencia nas igrexas copta, etíope, e a de armenia. También autorizó el matrimonio entre miembros de distintas clases sociales, razas o religiones y permitió que la mujer se pudiera divorciar libremente. Neste ano foi restabelecida definitivamente a ortodoxia. IMPERIO ROMANO DE ORIENTE O IMPERIO BIZANTINO Mientras el lado occidental del Imperio había caído en manos de los pueblos germánicos (bárbaros), el lado oriental se mantendrá en pie toda la Edad Media. Algunos comerciantes juntaron riqueza gracias al prospero tráfico comercial. También se observa la integración del manto semicircular sujeto en el hombro como indumentaria. Siendo prostituta conoció al Emperador Justiniano y aunque existía una ley que prohibía a la nobleza casarse con mujeres de orígenes dudosos, Teodora una mujer bella e inteligente consiguió casarse con el emperador. Entre 528 e 533, unha comisión nomeada polo emperador codificou o Dereito romano no Corpus Iuris Civilis, permitindo así a transmisión á posteridade dun dos máis importantes legados do mundo antigo. imperio bizantino. Foi en particular relevante para a literatura occidental a historia de Barlaam e Xosafat, onde se atopan alusións á vida de Buda, e que foi divulgada por todo Occidente. El hipódromo
En Occidente, os normandos expulsaron de Italia aos bizantinos nuns poucos anos (entre 1060 e 1076), e conquistaron Dyrrachium, en Iliria, desde onde pretendían abrirse camiño ata Constantinopla. O exército bizantino foi durante séculos o máis poderoso de Europa. clases priviligiadas Pertenecían el clero, los funcionarios del estado, los ricos, los comerciantes y los campesinos libres. Hacia el siglo IX, sin embargo, tras la pérdida de las provincias de Siria, Egipto y Palestina y la crisis de población del siglo VI, albergaba alrededor de 13 millones de personas, esta vez en un territorio de 745.000 km². Xurxo de Pisidia compuxo poesía e epigramas. Discútese se foi o propio emperador o que solicitou a axuda de Occidente para combater contra os turcos. Non hai un consenso xeral en canto á data de inicio do Imperio Bizantino. Este es un sistema de elección por filiación siendo el Emperador ratificado por el ejército y el Senado. Recordamos…ETAPAS DE LA HISTORIARecordamos…ETAPAS DE LA HISTORIA 476 •1453 •1492 Caída del Imperio Romano de Oriente (Bizantino) 1789 Os alemáns do Sacro Imperio Romano Xermánico e os normandos de Sicilia e o sur de Italia seguiron atacando o Imperio durante o século XII. IMPERIO BIZANTINO NDICE. A. Vasiliev, tomo II (1081-1453), Antología de textos de la historiografía bizantina, Byzantium: estudos sobre Bizancio en Internet, Que é un bizantino? En el primero de estos grupos, se hallaban los miembros de la aristocracia y de la iglesia. A. Vasiliev, tomo I (324 - 1081), Historia do Imperio Bizantino de A. Al acceder al trono su hermano Juan II Comneno, Ana y su madre se retiraron a un monasterio. O seu máximo representante foi Gregorio Palamas, monxe de Athos que chegaría a ser arcebispo de Tesalónica. O movemento iconoclasta rexurdiu no século IX, sendo derrotado definitivamente en 843. O cristianismo entra no xénero tradicional pagán coa obra do monxe Teodoro Estudita e da monxa poetisa Casia. A principal industria era a téxtil, baseada en talleres de seda estatais, que empregaban a grandes cantidades de operarios. No último período, desde finais do XI, existe unha gran cantidade de literatura polémica relixiosa, pero tamén escriben Focio e Miguel Psellos sobre outros temas e propíciase un renacemento das letras gregas. Sin embargo, por más acumulación de bienes que tuvieran no podían acceder a cargos políticos, continuaban perteneciendo al sector no privilegiado de la sociedad bizantina. Constantinopla no era la única gran ciudad del Imperio Bizantino, Alejandría en esa misma época rondaba en torno de los 300.000 habitantes, y Antioquía gozaba de una población que llegaba a los 250.000 habitantes. Os tipos de bóveda máis utilizados son a de canón e a de aresta, pero destaca sobre todo a cúpula, coa súa característica base sobre pendente_(arquitectura)s (aínda que tamén se empregou ocasionalmente a cúpula sobre trompas). A invasión do Islam e a perda das provincias orientais propiciaron unha maior helenización do Imperio. Na lírica destaca o epigrama con figuras como Paulo Silenciario e Agatías, este último antoloxista e historiador do período que seguiu a Xustiniano. La estructura política se basaba en la polis, kamé (aldea) y el eremos o desierto. A isto debe engadirse que algunhas rexións do Imperio empregaban outras linguas, como o arameo e a súa variante o siríaco en Siria e Palestina, e o copto en Exipto. Con todo, nos anos 680 e 681, no Terceiro Concilio de Constantinopla retornouse definitivamente á ortodoxia. La Evolucin del Imperio Bizantino 2. A interrupción desta ruta con motivo da desaparición do Imperio Bizantino provocou a procura de novas rutas comerciais, chegando españois e portugueses a América e África en busca de rutas alternativas. Aínda que a misión en Moravia fracasou, a mediados do século X produciuse a conversión do principado de Kiev, quedando así baixo a influencia de Bizancio un estado de extensión moito maior que o propio imperio. Anteriormente dominaba o estilo romano tardío, aínda na mesma Constantinopla segundo o evidencian diversas estatuas erixidas por toda a cidade. Desde entonces, el territorio que abarcaba el imperio –y consecuentemente, su población- fue decreciendo de manera acelerada hasta la caída de Constantinopla en manos de los turcos otomanos, en 1453. Esos cuatro corceles, hoy conocidos como "Caballos de San Marcos" fueron saqueados durante la Cuarta Cruzada, en 1204, y emplazados como trofeo de la cristiandad en la fachada de la Basílica de San Marcos, en Venecia. A desaparición do Imperio Romano de Oriente produciuse coa caída de Constantinopla en poder dos turcos otománs en 1453. La agricultura y el comercio eran las actividades principales y, en el ámbito artesanal, la producción textil. El Imperio Bizantino surge tras la división del Imperio Romano entre Oriente y Occidente en el año 395 a la muerte del emperador Teodosio, entre sus hijos Arcadio y Honorio. A caída do imperio foi traumática, tanto que durante moito tempo considerouse 1453 como a división entre a Idade Media e a Idade Moderna.
Existía tamén desacordo noutros moitos temas menores, e subxacía, sobre todo, o enfrontamento pola primacía entre as dúas antigas capitais do Imperio. Outros pensan que pode falarse con propiedade de Imperio Bizantino a partir do momento en que foi deposto o último emperador romano de Occidente, Rómulo Augústulo (476). Era especialmente importante a posición da capital, que controlaba o paso de Europa a Asia, e ao dominar o Estreito do Bósforo, os intercambios entre o Mediterráneo (desde onde se accedía a Europa occidental) e o Mar Negro (que enlazaba co Norte de Europa e Rusia). No entanto, houbo de facerse fronte á herexía dos paulicianos, que no século IX chegou a ter unha gran difusión en Asia Menor, así como á súa repunta en Bulgaria, a doutrina bogomilita. Son moi poucos os datos que poden permitirnos calcular a poboación do Imperio Bizantino. A arquitectura bizantina é herdeira da arquitectura romana e a arquitectura paleocristiá. Ilustración de las fuerzas otomanas ingresando a Constantinopla en mayo de 1453. Durante a época dos Paleólogos a literatura entra en decadencia pero despois xorde con forza a filoloxía. La concentración urbana
É moi significativo o feito de que o Concilio de Calcedonia recoñecese en 451 cinco grandes patriarcados, dos cales só un (Roma) era occidental; os outros catro (Constantinopla, Xerusalén, Alexandría e Antioquía) pertencían ao Imperio de Oriente. A ruptura definitiva con Roma consumouse en 1054, con motivo dunha disputa sobre o texto do Credo, no que os teólogos latinos incluíran a cláusula filioque, significando así, en contra da tradición das igrexas orientais, que o Espírito Santo procedía non só do Pai, senón tamén do Fillo.
O emperador Heraclio foi quen, tras unha guerra longa e esgotadora, de conxurar este perigo, rexeitando o asalto de ávaros e eslavos, e derrotando definitivamente aos persas en 628. La sociedad del Imperio bizantino (siglos IV-XV) estaba dominada por la familia imperial y la aristocracia masculina, pero había oportunidades para el avance social gracias a las guerras, los movimientos de población, los dones imperiales de tierras y títulos, y los matrimonios mixtos. Para frenar el descontento, los emperadores bizantinos echaron mano al recurso que habían implementado los emperadores de Occidente: la política del "pan y circo'. A morte de Roberto Guiscardo en 1085 evitou que estes plans se levasen a efecto. Así mesmo cómpre mencionar que o Imperio foi clave na extensión do cristianismo, relixión que definiría Europa durante séculos. Fuente de Riqueza. Creó planes de rescate para jóvenes que habían sido prostitutas, rehabilitándolas para otros oficios y mejoró el sistema de atención a la salud femenina. Las mayores concentraciones de población del Imperio Bizantino estuvieron siempre en las regiones asiáticas, especialmente en el litoral egeo de Asia Menor. Chamouna "Nova Roma" pero coñeceuse popularmente como Constantinopla. San Xoán Damasceno compuxo tratados teolóxicos e polémicos en escuro estilo; o citado Teodoro escribe tamén sobre a cuestión iconoclasta, así como obras ascéticas e de eséxese. Esta situación foi aproveitada por outros inimigos de Bizancio, como os ávaros e eslavos, que puxeron sitio a Constantinopla en 626. Tras la pérdida de Siria, Palestina, Egipto y Cartago, en el Imperio Bizantino sólo quedaron dos grandes ciudades: Constantinopla y Tesalónica. O primeiro era a lingua da administración estatal, en tanto que o grego era a lingua falada e o principal vehículo de expresión literaria. A historia de Bizancio trala reconquista da capital por Miguel VIII Paleólogo é a dunha prologada decadencia. La población de Alejandría alcanzó unos 300.000 habitantes, y Antioquía, 250.000. Os portugueses, que acabaron a Reconquista antes e dispuxeron dos recursos necesarios con antelación crearon un imperio atlántico que permitía alcanzar a India ao circunnavegar África. En Occidente, a invasión dos longobardos fixo moito máis precario o dominio bizantino sobre Italia. No século seguinte, trala perda de Siria, Palestina, Exipto e Cartago, só quedaron dúas grandes cidades no Imperio: a capital e Tesalónica. Da cultura romana Bizancio herdou a decoración mediante mosaicos que chegaron ao seu máximo esplendor con este imperio. O estilo bizantino en escultura debe considerarse como unha derivación do romano, baixo a influencia asiática. O seu neto Iván IV o Terríbel converteuse no primeiro tsar de Rusia (o título de tsar provén do latín caesar, "césar"). Con todo, a desaparición do estado bizantino non acabou cos sentimentos nacionalistas do pobo, xa que os actuais habitantes de Grecia considéranse herdeiros da tradición bizantina. Ademais, durante o século XIV o Imperio, convertido nun máis de numerosos Estados balcánicos, debeu afrontar a terrible revolta dos almogávares cataláns e dúas devastadoras guerras civís. As maiores concentracións de poboación estiveron sempre na parte asiática do Imperio, especialmente no litoral exeo de Asia Menor. Ana Comneno (1083-1153) fue una princesa bizantina, hija primogénita del emperador Alejo I Comneno, y es considerada la primera mujer historiadora. Nos últimos tempos do Imperio as cidades sufriron un pronunciado declive. Pola súa banda, Zenón (474-491) evitou a invasión do ostrogodo Teodorico, dirixíndoo cara a Italia. A expresión "Imperio Bizantino" (de Bizancio, antigo nome de Constantinopla) é unha creación do historiador alemán Hieronymus Wolf, quen en 1557 -un século despois da caída de Constantinopla- a utilizou na súa obra Corpus Historiae Byzantinae para designar este período da historia en contraposición coas culturas grega e romana da Antigüidade clásica. Sin gran oposición de la Iglesia, volvieron las luchas de gladiadores. En 431, o Concilio de Éfeso declarou herético o nestorianismo. Pirámide de la Organización social del Imperio Bizantino. Organización social del Imperio Bizantino ⁽ ⁸ ⁾ La sociedad del imperio estaba organizada en estratos sociales fuertemente localizados. A reticencia bizantina a implicarse na Cruzada, a toma do control da expedición por parte dos venecianos posto que os seus dirixentes non podían pagar o transporte das tropas e a cobiza por parte dos xefes cruzados dos tesouros de Constantinopla fixeron que os cruzados tomasen por asalto Constantinopla en 1204, dando orixe ao efémero Imperio Latino (1204-1261). Unha das principais bazas do emperador era o seu control sobre unha eficaz administración, que se rexía polo Corpus Iuris Civilis, recompilado en época de Xustiniano. La jerarquización social del Imperio Romano de Oriente es muy similar a la de otros imperios de la Edad Media europea, donde la religión y el estado van de la mano para dirigir las sociedades en lo que se denomina un “mandato divino”.
Co tempo, o latín foi definitivamente desprazado polo grego, que se converteu tamén na lingua da administración imperial. El imperio contaba con otros grandes centros urbanos, como Éfeso, Esmirna, Pérgamo, Trebisonda, Edesa, Nicea, Tesalónica, Tebas y Atenas. A mediados do século VII, as fronteiras estabilizáronse. Con esto acabó la 1ª Edad de Oro del Imperio Bizantino, empezando una era protagonizada por Justino, Tiberio I, Mauricio y Focas. Tamén foi responsábel da evanxelización dos pobos eslavos, grazas a misioneiros tan sonados como Cirilo e Metodio que evanxelizaron os pobos eslavos e desenvolveron un sistema de escritura que aínda hoxe en día se segue utilizando en moitos países, o alfabeto cirílico. O grego falado no Imperio era o resultado da evolución do grego helenístico, e adoita denominarse grego medieval ou grego bizantino. Os pobos xermánicos, xa asentados no desaparecido Imperio de Occidente, están demasiado ocupados consolidando as súas respectivas monarquías como para interesárense por Bizancio. O último emperador bizantino, Constantino XI Paleólogo, foi visto por última vez cando entraba en combate coas tropas de xanízaros dos otománs, que superaban de xeito rotundo aos bizantinos. Os séculos VII e VIII constitúen na historia de Bizancio unha especie de "Idade Escura" acerca da cal temos moi escasa información. El crecimiento de Constantinopla fue espectacular en los siglos IV y V. En el siglo V, convertida en sede de la Iglesia Católica y del Papado, Roma contaba con sólo unos 100.000 habitantes. A demás consiguió que se impusieran penas para los violadores y la prohibición de la prostitución forzosa. O cristianismo primitivo tivo un desenvolvemento moito máis rápido en Oriente que en Occidente. La vida urbana y la rural se combinaban satisfactoriamente y animaban un intercambio comercial de producción y consumo que sólo alteraban las guerras y sus secuelas de destrucción, hambruna y peste. economia sociedad arte y cultura alvaro blasco fernandez 2º eso A intención expresa da cruzada era conquistar Exipto e os bizantinos, crendo que non había posibilidades de venceren a Saladino (sultán de Exipto e Siria e principal inimigo dos cruzados instalados en Terra Santa), decidiron manterse neutrais. A Caída de Constantinopla finalmente produciuse logo dun sitio de dous meses levado a cabo por Mehmet II o 29 de maio de 1453. Al promediar el siglo XIII, el Imperio Bizantino sufrió drásticas mermas territoriales. Desde esta época, o título Imperator Romanorum (emperador dos romanos) quedou reservado aos soberanos do Sacro Imperio Romano Xermánico, mentres que o emperador de Constantinopla era chamado Imperator Graecorum (emperador dos gregos), e os seus dominios, Imperium Graecorum, Graecia, Terra Graecorum ou mesmo Imperium Constantinopolitanus. Ejrcito Poderoso ECONOMA. Las mayores concentraciones de población estuvieron en la parte asiática, sobre todo en el litoral egeo de Asia Menor. Tzetzes escribe poemas didácticos e eruditos. O conquistador otomán, Mehmet II, e os seus sucesores consideráronse a si mesmos herdeiros lexítimos dos emperadores bizantinos ata o derrubamento do Imperio Otomán, a principios do século XX. Para algúns autores a data clave é a fundación de Constantinopla no ano 330, en tanto que outros estudosos consideran como acta de nacemento do Imperio Bizantino a morte de Teodosio I, en 395, cando o Imperio Romano foi definitivamente dividido en dúas metades, oriental e occidental. As relacións con occidente foron tensas desde a coroación de Carlomagno (800) e as pretensións dos seus sucesores ao título de emperadores romanos e ao dominio sobre Italia. Constantinopla, en cambio, que en el momento de su fundación contaba escasamente con unos 30.000 habitantes, llegó en épocas de Justiniano a los aproximadamente 400.000 pobladores. La división del Imperio Romano Desde el siglo I a.C. Roma dominaba todo el ámbito Mediterráneo. O nome orixinal do Imperio en grego era Romania (Ρωμανία) ou Basileía Romaíon (Βασιλεία Ρωμαίων), tradución directa do nome en latín do Imperio Romano, Imperium Romanorum. Tres estados gregos herdeiros do Imperio Bizantino permaneceron fóra da órbita do recentemente creado Imperio Latino: o Imperio de Nicea, o Imperio de Trebisonda, e o Despotado de Epiro. Na última etapa do Imperio, por exemplo, cando os emperadores, para obter a axuda de Occidente fronte aos turcos, intentaron restaurar a unidade relixiosa da súa igrexa coa de Roma, atopáronse coa tenaz resistencia dos patriarcas. A nova administración tivo o seu centro na cidade, gozaba dunha envexábel situación estratéxica e estaba situada no nó das máis importantes rutas comerciais do Mediterráneo oriental. Con todo, apenas uns anos despois, entre 633 e 645, a fulgurante expansión do Islam arrebata para sempre ao Imperio, exhausto pola guerra contra Persia, as provincias de Siria, Palestina e Exipto. La Economa 4.
Con todo, poucos anos despois, a Primeira Cruzada converteuse nun quebradizo de cabeza para o emperador Aleixo I Comneno. Estímase que a súa poboación sería de 300.000 habitantes durante o renacemento macedónico, e de non menos de 500.000 baixo a dinastía Comnena. SITUACIÓN DEMOGRÁFICA DEL IMPERIO BIZANTINO
Los demógrafos calculan que, hacia finales del siglo IV, la población total del. Para máis información, véxase Caída de Constantinopla. A armada bizantina tivo un papel preponderante na hexemonía do Imperio, grazas ás súas áxiles embarcacións, chamadas dromos e ao uso de armas secretas como o "lume grego". Por primeira vez desde a súa fundación por Constantino, máis de 800 anos antes, a cidade fora tomada por un exército estranxeiro. No es fácil calcular la población del imperio, precisamente por la variación de sus fronteras. Al promediar el siglo XIII, el Imperio Bizantino sufrió drásticas mermas territoriales. Estaba atravesado por una pista en forma de U. Sobre las casillas, en el extremo norte del hipódromo de Constantinopla, había cuatro caballos construidos en bronce que representaban una cuadriga. Estímase que no momento da súa conquista polos turcos a poboación da capital estaba en torno aos 50.000 habitantes, e a da segunda cidade do Imperio, Tesalónica, arredor dos 30.000. Administracin Imperial Slida Y eficaz.